چند ماهی است که تصاویر زیبای فضا از تلسکوپ فضایی جیمز وب دیده نشده است، اما این تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری به اندازه زمین تنیس، با تصویری خیره کننده از یک کهکشان همسایه به میدان بازگشته است.
آگهیاین تصویر که از سوی ناسا، ایسا (ESA) و آژانس فضایی کانادا (CSA) منتشر شد، منطقه‌ای ستاره‌ساز در کهکشان مثلث (همچنین به نام M33) را نشان می‌دهد که در کنار کهکشان بسیار معروف‌تر آندرومدا (M31) قرار دارد.
دو تصویر فروسرخ از این منطقه منتشر شده: یکی با دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) و دیگری با ابزار مادون قرمز میانی (MIRI) تلسکوپ وب ثبت شده است.
کهکشان مثلث حدود ۲.۷۳ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. در این کهکشان، ناحیه «ان‌جی‌سی ۶۰۴» قرار دارد که محل تولد پر هرج و مرج و خشن ستاره‌ها است.
«ان‌جی‌سی ۶۰۴» حدود ۳.۵ میلیون سال قدمت دارد و وسعت آن به ۱۳۰۰ سال نوری می‌رسد.
این ناحیه محل زندگی بیش از ۲۰۰ تا از داغ‌ترین و عظیم‌ترین نوع ستارگان است که همگی هنوز نسبتا جوان هستند.
ستارگان موردنظر از نوع B و O هستند که نوع دومی می‌توانند تا ۱۰۰ برابر خورشید ما جرم داشته باشند.
مطالعه نواحی پرگرد و غبار فضا مانند این ناحیه در کهکشان مثلث با نور مرئی دشوار است، زیرا تلسکوپ‌های نوری نمی‌توانند از میان غبار کیهانی عبور کنند.
اما دید فروسرخ تلسکوپ وب به کهکشان مثلث به اخترشناسان امکان می‌دهد تا از میان غبار نگاه کنند و نگاه دقیق‌تری به آن داشته باشند.
تصویر NIRCam (دوربین فروسرخ نزدیک) وب از منطقه کهکشان مثلث رشته‌های غبارآلود قرمز روشن و توده‌های تابش را نشان می‌دهد.
جریان‌های ذرات باردار از ستاره‌های جوان، که به بادهای ستاره‌ای معروف هستند، حفره‌هایی را که در تصویر دیده می‌شوند ایجاد می‌کنند، در حالی که تابش فرابنفش آن‌ها گازهای اطراف را یونیزه می‌کند و به صورت سفید و آبی دیده می‌شود.
خطوط نارنجی رنگ در تصویر NIRCam (دوربین فروسرخ نزدیک) نشان دهنده مولکول‌های حاوی کربن است که به هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای معروف هستند و نقش کلیدی در تشکیل ستارگان و سیارات دارند، اما منشا آن‌ها همچنان یک راز است.
تصویر وب از «ان‌جی‌سی ۶۰۴» همچنین دو ستاره‌ی جوان و درخشان را نشان می‌دهد که در حال ایجاد حفره‌هایی در غبار، درست بالای سحابی مرکزی هستند.
اخترشناسان همچنین متوجه شده‌اند که در تصویر MIRI وب از «ان‌جی‌سی ۶۰۴» (بالا) ستارگان کمتری وجود دارد، زیرا ستارگان داغ در طول موج‌های MIRI نور کمتری ساطع می‌کنند.
برعکس، در تصاویر MIRI، ابرهای بزرگتری از غبار و گاز سردتر درخشش دارند و نشان می‌دهند که چگونه ابزارهای NIRCam و MIRI وب می‌توانند با هم کار کنند تا تصویر کامل‌تری از یک منطقه‌ی هدف را آشکار کنند.