قاچاق انسان در بریتانیا، بهره کشی در قرن بیست و یکم

تعداد قربانیان بالقوه قاچاق انسان در بریتانیا سال گذشته، نسبت به سال قبل ۴۰ درصد افزایش داشته است. این در حالی است که این کشور مقصد بسیاری از پناهندگانی است که به اروپا می آیند. دیمون امبلینگ، خبرنگار یورونیوز در این گزارش نشان می دهد که قربانیان قاچاق انسان در بریتانیا مورد سوء استفاده جنسی قرار می گیرند و مجبورند گاهی تن به بیگاری در خانه ها یا در کسب و کارهای تولیدی بدهند. این افراد اغلب تهدید می شوند که اگر از انجام این کارها سرباز بزنند خانوادهایشان در کشور مبدأ مورد آزار و اذیت قرار خواهند گرفت.

یک قربانی قاچاق انسان که او را «پیتر» می نامیم در ۱۵ سالگی اسیر قاچاقچیان شد. آنها او را مجبور به اعمال جنسی با مردها کردند. پیتر را از خاورمیانه به بریتانیا آورده بودند. خانواده اش مبلغی را قاچاقچیان درخواست کرده بودند را نپرداخت. او می گوید: «ما را کتک زدند. بعد با خانواده ام تماس گرفتند و گوشی را گذاشتند جلوی دهنم که خانواده ام صدای گریه و زاری ام را بشنوند. به آنها گفتند اگر پول ندهند مرا می کشند و هزار تا کار دیگر با من می کنند حتی ممکن است کلیه هایم را بفروشند. وقتی خانواده ام پول ندادند از ما سوء استفاده جنسی کردند. یعنی عده ای می آمدند و برای سکس داشتن با ما پول می دادند »

اتفاقی که برای پیتر افتاده واقعا تکان دهنده است. او پشت یک کامیون باری به بریتانیا آمده و حتی شنیدیم که اینجا هم مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته و افسران مهاجرت نتوانسته بودند رد او را پیدا کنند. اما مورد پیتر، تنها مورد نیست.

گزارش اتفاقاتی که سال گذشته برای قربانیان قاچاق انسان در بریتانیا رخ داده است، نمایشی از بهره کشی در قرن بیست و یکم است. در این گزارش مورد زنی هست که از ویتنام دزدیده و سپس مجبورش شده که روسپیگری کند. قاچاقچیان تهدید کردند که پدرش را می کشند. همچنین با داستان مردی روبرو می شویم که از لهستان به بریتانیا آمده و مجبورش شده تمام طول روز به ازای ۱۳ یورو کار کند. او را زمانیکه سعی کرده، فرار کنند، زندانی کرده و کتک زده بودند.

سارا قربانی قاچاق انسان است که از آسیا برای تحصیل به بریتانیا آمده بود. اما بعد مجبور شد هر روز با دستمزد کم در کافه ای کار کند که رئیسش همواره او را تهدید می کرد.

سارا قبل از اینکه نجات پیدا کند دو سال اسیر بود. او می گوید : «روزی ۱۵ ساعت تن فروشی می کردم و فقط دو بار اجازه استراحت داشتم. فقط می توانستم به دستشویی بروم. حق نداشتم با همکارانم یا با مشتری ها حرف بزنم. رئیس کافه به من می گفت که اگر به حرفش گوش نکنم به مأموران اداره مهاجرت اطلاع خواهد داد که مرا به آسیا برگردانند. ترس دیگرم این بود که با پدر و مادرم تماس بگیرد و به آنها بگوید که کار بدی می کنم که باعث آبروریزی آنهاست مثلا این که چند دوست پسر دارم. چنین چیزی در فرهنگ آسیایی کاملاً غیرقابل قبول است و حتی ممکن است به این دلیل کسی را بکشند.»

مؤسسات خیریه بریتانیا برای قربانیان قاچاقچیان انسان خانه های امن فراهم می کنند. سال گذشته بیش از ۳۲۰۰ قربانی بالقوه در بریتانیا شناسایی شدند که نسبت به یکسال قبل از آن ۴۰ درصد بیشتر است.

سعدیه برای یکی از این مؤسسات خیریه موسوم به «هستیا» کار می کند. او می گوید قربانیان قاچاق انسان اغلب می ترسند تقاضای کمک کنند چون همیشه اسیر بازپرداخت قرضی هستند که هیچوقت تمامی ندارد: «بردگی برای قرض و بدهی به این معنی است که ما تو را اینجا آورده ایم و پول بلیطت را داده ایم و اگر پول بلیط را به ما ندهی باید جور دیگر قرضت را ادا کنی. این جور قرض ها هیچوقت تمام نمی شود و مقدارش هم کم نمی شود. در واقع مقدار بدهی هر روز بیشتر می شود و اگر هم کسی که اسیر این وضع شده حاضر نشود کارهایی را که از او می خواهند انجام بدهد، کارهایی که معمولا از نوع بهره کشی جنسی، بیگاری در خانه ها یا در کسب وکارهای تولیدی است خانواده هایشان در کشور اصلیشان در معرض خطر قرار می گیرند. به این دلیل به ادامه کار در اسارت تن می دهند.»

سازمان موسوم به «سپاه رستگاری» (Salvation Army) برای آگاه کردن مردم، به خیابان ها روی آورده است. مسئولان سازمان «سپاه رستگاری» و با استفاده از هنرپیشه ای برده فروشی را به نمایش می گذارد.

پلیس می گوید که قیمت قربانیان واقعی به ۱۳هزار یورو هم برسد و تجارت انسان جرمی سازمان یافته و پر درآمد است.

اوایل اسال جاری میلادی پلیس عملیاتی یک هفته ای را در سراسر بریتانیا برای مبارزه با قاچاقچیان انسان و بهره کشی از افراد انجام داد. بیش از صد قربانی بالقوه شناسایی شدند و دست کم ۲۵ نفر دستگیر شده اند.

اما این تنها قطره ای در اقیانوس است و برخی تخمین می زنند که تعداد قربانی ها در بریتانیا به ۸۰ هزار نفر برسد.

مرکز مبارزه با قاچاق انسان در بریتانیا که هماهنگ کننده اقدامات قانونی در این زمینه است می گوید که بحران پناهجویان در اروپا وضع را بدتر کرده است. مارتین فرنچ، مدیر این مرکز می گوید: «به نظر من شمار زیاد افرادی که اروپا را در می نوردند برای بریتانیا خطر دارد. برخی از این افراد مصمم هستند که وارد بریتانیا شوند و وقتی به اینجا می رسند از نظر یافتن کار قانونی و یا هر نوع کار دیگری وضعیت بدی دارند بنابراین خیلی راحت می شود از آنها سوء استفاده کرد. این جرمی پنهان است و اغلب مسائل مختلف فرهنگی به همراه دارد که واکنش پلیس را با مشکل مواجه می کند. ما فقط وقتی می توانیم واکنش نشان دهیم که چیزی را مشاهده کنیم و موردی برای بازرسی با بازجویی داشته باشیم.»

Human traffickers 'using migration crisis' to force more people into slavery > https://t.co/a3HB2IpCvmpic.twitter.com/pAwqPqEhRA

— STOP THE TRAFFIK (@STOPTHETRAFFIK) May 22, 2016

قربانیان قاچاق انسان از سراسر دنیا به بریتانیا آورده می شوند: از آلبانی، نیجریه، اریتره، افغانستان و کشورهای دیگر. اما کشورهای عضو اتحادیه اروپا مثل مجارستان، لیتوانی، لهستان، و رومانی هم در بین کشورهای این فهرست دیده می شود.

در ماه فوریه یکی از تولیدکنندگان تختخواب در انگلستان که نیروی کارش مردهای مجار بودند و از آنها مثل برده کار می کشید، دستگیر و زندانی شد. او به کارگرانش فقط ۱۳ یورو در هفته دستمزد می داد و آنها را در خانه هایی کثیف و پرازدحام نگه می داشت.

قاچاق انسان در اروپا محدود به افراد بزرگسال نیست و کودکان هم به شکل غیرقانونی جابه جا می شوند.

طبق گزارشی که در ماه مه امسال توسط کمیسیون اروپا منتشر شد نشان می دهد که بهره کشی قاچاقچی ها از کودکان بشدت افزایش یافته است. این در حالی است که بسیاری نگران سرنوشت هزاران کودک و نوجوان تنهایی هستند که طی بحران مهاجرت فعلی ظاهرا ناپدید شده اند. تنها در اوایل سال جاری میلادی حدود ۱۰ هزار کودک پناهجوی بی سرپرست در اروپا گم شدند.

نیل جایل، یکی از مسئولان کارزار «قاچاق انسان را متوقف کنید» می گوید: «کودکان تنها از نقاط دور به بریتانیا می آیند و وقتی حضورشان کشف می شود، وارد سیستم مراقبت های اجتماعی می شوند اما بلافاصله ناپدید می شوند. روشن است که خیلی از آنها را هنوز قاچاقچی های انسان تحت کنترل خودشان دارند، شاید به این دلیل که خانواده این بچه ها تحت تهدید قرار دارند و یا شاید به دلایل دیگر. اغلب گفته ام که بین کودکان و دیگر کسانی که برای فرار از کشورشان به قاچاقچی های انسان متوسل شده اند و این قاچاقچی ها پیوندی به وجود می آید که نمی توان به راحتی از میان برد. واکنش به جرائم در بریتا کشور مختص است به جرائمی که گزارش می شود و خطراتی که ممکن است در آینده پیش بیاید. ما درک درستی از قاچاق انسان نداریم یا دست کم تصویری که داریم ناقص است و باید تلاش کنیم وضعیت را بهتر بفهمیم.»

دولت بریتانیا می گوید که مصمم است با این مشکل مبارزه کند و قوانینی برای شناسایی و حمایت از قربانیان و به دادگاه کشاندن کسانی که از آنها بهره برداری کرده اند وضع کرده است.