بهرام بیضایی کارگردان و نمایشنامهنویس معتقد است کسانیکه نمایش «طربنامه» را می بینند، به احتمال زیاد اولین و آخرین تماشاگران آن در تاریخ جهان خواهند بود. این کارگردان ایرانی در نهایت موفق شد در تاریخ هفتم و هشتم فروردین نمایش «طربنامه» را در آمریکا با همت مرکز ایرانشناسی دانشگاه استفورد در ایالت کالیفرنیا اجرا کند.
آقای بیضایی اعتقاد دارد که اجرای این نمایش جز با پشتیبانی مرکز ایرانشناسی دانشگاه استفورد در هیچ جای دیگر جهان ممکن نخواهد بود. او گفت اجرای این نمایش در ایران ممکن نبود چون مجوز اجرا به آن داده نشد و در جاهای دیگر جهان نیز مخاطب زبان فارسی به اندازه کافی وجود ندارد.
نمایش کمدی موزیکال و شادی آور «طربنامه» به کارگردانی و نویسندگی بهرام بیضایی با بازی چهل بازیگر(نقش پوش) زن و مرد ایرانی از جمله افشین هاشمی و مژده شمسایی به روی صحنه رفت و در روزهای شنبه و یکشنبه آینده (۱۴ و ۱۵ فروردین) اجرای دیگری انجام میشود.
بیضایی پیش از اجرای این نمایش در برنامهای، نمایش «طربنامه» را به «همۀ مطربان گمنام و خاموش قرنها که جز شادی نخواستند و جز اندوه نبردند» تقدیم کرد. او می گوید که نام «طربنامه» را نیز از یک شعر حافظ گرفته شده است:
حافظ آن روزطربنامه عشق تو نوشت
که قلم بر سر اسباب دل خرم زد
به گفتۀ بیضایی، تصویر مطربها و نوازندگان و رقصندگان از دوره ساسانی در نقش برجسته های طاق بستان و بر پیاله ها و بشقاب ها و گلدان های کنده کاری شده باقی است. بیضایی در مورد ریشۀ حضور مطرب ها در فرهنگ ایران به دو افسانۀ مهم در این مورد اشاره می کند که یکی از آنها افسانه آوردن سه تا ۹ هزار کولی از هند به وسیله بهرام گور برای سرگرم کردن مردمی است که به این شادی ها دسترسی نداشته اند. افسانه دوم نیز داستان سی لحن باربد است که به گفته بیضایی، نوعی موسیقی نمایشی و داستانگو مثل کین ایرج، خون سیاوش، مشکدانه و گنج سوخته بوده است.
گزارش تصویری اختصاصی وحید زمانی، عکاس، از اجرای این نمایش در کالج دوآنزا را که برای یورونیوز ارسال کرده است ببینید:
گزارش مرتبط:
طربنامه؛ آزمون تاریخی بهرام بیضایی در مجلس تقلید