مصاحبه با تئودور مِران، رئیس دادگاه جنایات بین المللی در یوگسلاوی سابق

مصاحبه با تئودور مِران، رئیس دادگاه جنایات بین المللی در یوگسلاوی سابق
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button
لینک کپی پیست کد امبد ویدیو:Copy to clipboardCopied

قاضی تئودور مِران، در پنج سال گذشته ریاست دادگاه بین المللی رسیدگی به جنایات در یوگسلاوی سابق را بر عهده داشته است. دادگاهی که ۱۶۱تن را به ارتکاب

آگهی

قاضی تئودور مِران، در پنج سال گذشته ریاست دادگاه بین المللی رسیدگی به جنایات در یوگسلاوی سابق را بر عهده داشته است. دادگاهی که ۱۶۱تن را به ارتکاب جنایات جنگی متهم کرده و البته خود نیز مورد انتقاد قرار گرفته است.

این نخستین دادگاه جنایی بین المللی پس از دادگاه نورنبرگ است. یورونیوز با تئودور مِران، که زندگی خود را وقف عدالت در سطح بین المللی کرده، مصاحبه ای داشته است.

یورونیوز: زمانی که آلمانِ نازی به کشور شما یعنی لهستان حمله کرد شما نُه سال داشتید. شما از گِتوها یعنی اردوگاههای کار اجباری جان به در بردید و عزیزانتان تنها به جرم یهودی بودن، کشته شدند. اما شما به جای خشم و انتقام جویی، تشنه چیز دیگری بودید.

تئودور مران: «جنگ واقعاً مرا از داشتن یک کودکی معمولی محروم کرد. جنگ مرا از مدرسه، دوستان، بازی به دوستان و از خیلی از عزیزانم از جمله مادرم محروم کرد. و سبب آشوب و خشونت شد و شاهدِ جنایتها و خشونت های بسیاری بودیم. پیامِ خاصی بجا گذاشت و ترجیح می دهم که خیلی روی آن بخش از زندگی ام تمرکز نکنم، بسیار دردناک است. تلاشم این بود که کاری پیدا کنم و متوجه شدم که انتخاب رشته حقوق بین الملل و حقوق انسانی، چیزی است که شاید با آن بتوانم کمک کوچکی به جلوگیری از خشونتها بکنم تا آنچه را خودم در کودکی کشیدم، بچه های دیگر تجربه نکنند».

یورونیوز: نخستین دادگاه جنایی بین المللی، هفتاد سال پیش در نورنبرگ برپا شد. آیا دادگاه نورنبرگ به آلمان کمکی کرد تا با گذشته اش کنار بیاید؟

تئودور مران: «نورنبرگ فقط به آلمان کمک نکرد. نورنبرگ به پاسخگویی در سراسر جهان کمک کرد. پس از جنگ جهانی اول، با پیمان ورسای، امکان برپایی دادگاههای جنایی بین المللی بالا رفت. اما قطعاً به جایی نرسید. بنابراین پس از جنگ جهانی دوم، جامعه بین الملل نمی خواست همان راه را برود و احساس کرد که به دادگاههای بین المللی با قاضیانی از کشورهای مختلف نیاز است. و نورنبرگ به هیچ وجه بی عیب نبود. در فرآیندهای قضایی و درباره برخی مفاهیم انصاف در دادرسی، بسیار ضعیف بود. و باید پذیرفت که نورنبرگ به نوعی دادگاهی یکطرفه بود. اما با این وجود، اصول و تغییراتِ بنیادینی ایجاد کرد که پیشرفتهای بعدی، بدون آنها ناممکن بود».

یورونیوز: یکی از انتقاداتی که بر دادگاه بین المللی جنایات در یوگسلاوی سابق وارد می شود این است که این دادگاه بیش از بیست سال طول کشیده و بسیار حجیم شده است، درحالیکه دادگاه نورنبرگ خیلی سریع بود و یک ساله تمام شد. آیا مقایسه این دو منصفانه است؟

تئودور مران: «فکر می کنم دلیلی دارد. در نورنبرگ، متحدین، اسناد زیادی در اختیار داشتند. چون آلمانی ها بایگان های بزرگی بودند. آنها همه چیز را ثبت می کردند. اصولا هر فردی که وارد آشویتس شده بود به نوعی ثبت نام شده بود. در یوگسلاوی سابق، بایگانی و ثبت اسناد، چندان مورد توجه نبود. اسناد بسیار کمی به جا مانده است. پس باید شاهد پیدا کرد و شهود را از هزاران کیلومتر دورتر به لاهه آورد. گهگاه پیدا کردن شهود دشوار بوده است. کشورها هم از ابتدای کار، همیشه به شکل کامل کمک نمی کردند. ما، بر خلاف نورنبرگ، پلیس نداشتیم، یعنی پلیس نظامی که مانند پلیسِ ارتش آمریکا بتواند به آلمان برود، مدارک را ضبط کند، شهود را احضار کند و آنها را به دادگاه بیاورد، نداشتیم. کار ما کاملا وابسته به همکاری دولتها بود.»

یورونیوز: دادگاه رادوان کاراجیچ، پنج سال به درازا کشید. هنوز منتظریم تا دادگاه ملادیچ تمام شود. میلوشویچ در حالیکه دادگاهش در جریان بود، فوت کرد. چرا این دادگاهها اینقدر طول می کشد؟

تئودور مران: «چون حجمی از اسناد در دست است که در تاریخ بی سابقه بوده، صدها شاهد موجود است. جنایات عظیمی که در طول زمانی دراز انجام شده است. مثلا در مورد آقای کاراجیچ، اتهامات، مربوط به جنایاتی است که در مناطق بسیاری روی داده است. باید به هر کدام از آنها به درستی پرداخته شود. و ما تلاش می کنیم تا سرعت محاکمات را افزایش بدهیم. ما همواره از این واقعیت آگاهیم که یکی از حقوقِ دادرسی، حق داشتن دادگاه سریع است. آیا کامل بوده ایم؟ نه. اما آیا عدالت را اجرا کرده ایم؟ بله.»

یورونیوز: دو سال پیش، وقتی دو نفر از مظنونان درجه اول جنایات جنگی، یکی کرووات و دیگری صرب، تبرئه شدند، شما به ناتوانی در برقراری عدالت متهم شدید. اما همچنان می گویید که عدالت بین الملل اجرا شده است؟

تئودور مران: «در دادگاههای جنایی بین المللی نمی توان برنامه های سیاسی داشت. نمی توان پرسید که مردم چه نوع عدالتی را می پسندند. احکامِ تبرئه هم همواره بحث برانگیزند و بخصوص، زمانی بحث برانگیز می شوند که شما در حوزه ای صحبت کنید که از پیش به شدت سیاسی شده باشد. جایی که با وجود تمامی پیشرفتی که صورت گرفته ، دشمنی میان اقوام و گروههای ملی همچنان ادامه دارد. بنابرین فکر می کنم تبرئه شدن ها، گاه نشان دهنده یک نظام قضایی بالغ هستند. نتیجه یک نظام عینی. یک نظام بی طرف، که فقط به دنبال محکوم کردن کسی نیست، بلکه می خواهد قضاوتی منصفانه داشته باشد.»

یورونیوز: «هنوز با گذشت ۲۰ سال از پیمان صلح دیتون و ۲۲ سال پس از شروع کار دادگاه بین المللی جنایات در یوگسلاوی، راه درازی برای رسیدن به آشتی در پیش است».

تئودور مران: «اگر به آشتی در کشورهای دیگری نظیر آلمان فکر می کنید، این آشتی، فقط مأموریت و یا نتیجه عملکرد دادگاههای جنایی بین المللی نیست. آشتی زمانی به دست می آید که رهبران اجتماعی، رهبران دینی و رهبران جریان های روشنفکری آماده باشند مردمشان را به سوی آشتی سوق دهند. ماندلاهای بیشتری می خواهیم. به رهبران آلمانی بزرگ نیاز داریم که آماده روبرو شدن با گذشته باشند، روبرو شدن با ستم و ذات باورنکردنی هولوکاست و گرفتنِ نتیجه. این رهبری در آلمان بوده و امیدوارم که در خلال زمان در یوگسلاوی سابق هم شاهد حضور رهبران بیشتری باشیم که با شجاعت مردمشان را به سوی آشتی هدایت کنند».

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

مسابقه فوتبالی که جنگ را کلید زد؛ ۳۰ سالگی درگیری‌های ستاره سرخ بلگراد و دینامو زاگرب

اتحادیه اروپا خواستار اجرای فوری دستور دیوان بین المللی دادگستری بر سر حمله اسرائیل به غزه شد

مواجهه اسرائیل با اتهام نسل‌کشی؛ آیا حکم دیوان لاهه در خصوص جنگ غزه لازم الاجرا خواهد بود؟