هر سال صدها میلیون تن پلاستیک تولید می شود. آیا می توانیم برای تولید پلاستیک وابستگی مان به نفت را کاهش دهیم و برای حفظ محیط زیست در تولید
هر سال صدها میلیون تن پلاستیک تولید می شود. آیا می توانیم برای تولید پلاستیک وابستگی مان به نفت را کاهش دهیم و برای حفظ محیط زیست در تولید پلاستیکهایی با همان کیفیت، از مواد سبز استفاده کنیم؟
محققان “طرحی اروپایی موسوم به «بیو برد» قصد دارند با استفاده از آب پنیر، و دیگر ضایعات محصولات کشاورزی پلاستیکهای تولید کنند که زیست تخریب پذیر باشد، یعنی در طبیعت تجزیه شود. از این پلاستیکها می توان در ساخت مقواهای لایه لایه یا جعبه بسته بندی، آجر و یا کیف پلاستیکی مواد غذایی استفاده کرد.
ماریا بئاتریس کولتلی، متخصص علوم مواد که با این طرح همکاری می کند می گوید که از خمیر سیب زمینی، پلیمرهای قابل تجزیه در طبیعت و آب پنیر در ساخت این مواد استفاده می شود.
این روش را می توان در مقیاس صنعتی هم به کار برد. کارخانه ای موسوم به «گسکوین» در “میمیزان” فرانسه با ترکیب مواد مختلف، مواد لایه لایه کاغذی تولید می کند. هر لایه در حفظ محتوای بسته بندی ها نقش دارد. پلاستیک هایی مانند پلی اتیلن که محفاظ های خوبی هستند،۵۰ سال پیش تولید شدند. این شرکت به دنبال فرصتهایی برای نوآوری می گردد.
یک مهندس بسته بندی از این کارخانه می گوید: «این ماده جدید از زباله، پروتئین و محصولات جانبی کشاورزی ساخته می شود. برخلاف موادی که سرچشمه فسیلی دارند، تولید این ماده تجدید پذیر است. به همین دلیل فکر می کنیم که در آینده این ماده جایگزین مناسبی برای لایه های و ورقه های پلاستیکی خواهد بود.»
با پژوهش بیشتر می توان این زیست پلاستیک را از این هم بهتر کرد. یعنی، با حفظ خواص عایق بندی و استحکام مکانیکی آن، مثلاً ضخامت آن را کمتر و کاربرد صنعتی اش را ساده تر کرد.
الودی بوینکور، مسئول هماهنگ کننده پروژه اروپایی می گوید: «شکستن این مقوای چندلایه ای غیر ممکن است. حداقل با دست نمی توان این کار را انجام داد. قصد داریم برخی ویژگی هایش را، ازجمله هر چه به فرایندهای صنعتی و قابلیت تغییر شکل مربوط می شود، بهتر کنیم. همچنین باید روند تولید آن را تسریع کنیم و کارهایی هم برای قابلیت تبدیل آن انجام دهیم.»
یکی دیگر از مزیتهای این زیست پلاستیک جدید ساده تر شدن فرآیند بازیافت است. تک تک موادی که در مقوای چندلایه ای به کار می برند راحت تر جدا می شوند و می توان آنها را با بازدهی بیشتر بازیافت.
مارکو بوچیینانی، مدیر آزمایشگاه کنترل کیفیت موسوم به «لوکانس» در اینباره می گوید: «راحتی جداکردن لایه ها را آزمایش کرده ایم. بازیافت پلی اتیلن، آلمینیوم و بیشتر فیبرها مهم است. با این مواد می توان مقوای بازیافتی تولید کرد.»
خصوصیات مکانیکی خوب، سازگاری با محیط زیست و بازیافت پذیری بهتر، می تواند جای زیست پلاستیک را در زندگی روزمره ما باز کند.