"جیسون رضائیان قربانی دعواهای جناح های سیاسی ایران شده است"

آگهی

گزارش تفصیلی

جیسون رضائیان خبرنگار ایرانی آمریکایی روزنامه واشنگتن پست که حدود ۱۰ ماه در بازداشت بسر می برد، روز سه شنبه، بیست و ششم ماه مه، در دادگاه حاضر شد. اتهامهای اساسی آقای رضائیان “جاسوسی برای دولت متخاصم امریکا و تبلیغ علیه نظام است.» روزنامه واشنگتن پست دستگیری آقای رضائیان را حقیرانه توصیف کرده است.

برخی تحلیگران مسائل ایران در واشنگتن معتقدند که ماجرای آقای رضائیان نشانه ای از نبرد قدرت میان گروههای سیاسی رقیب در ایران است.

رضا مرعشی رییس بخش تحقیقات شورای ملی ایرانیان آمریکا و دوست نزدیک آقای رضائیان در اینباره گفت: «این یک دعوای بزرگ سیاسی تهران میان دو گروه است، یک گروه خواستار ساختن پلهایی میان ایران و دنیای بیرون است و گروه دیگر خواستار شکستن این پلها در حالیکه افراد معصومی چون جیسون بر آن ایستاده اند. آنها متوجه یک خبرنگار ایرانی آمریکایی چون جیسون شدند که هیچ کاری با دعواهای سیاسی داخل ایران و هیچ میانه ای با ارتباطات ایران و آمریکا نداشت. یک گروه کوچک سیاسی در ایران که تصمیمات نابجایی می گیرد می تواند از جیسون برای مقاصدش بهره برد.»

اشتفان گروبه، خبرنگار یورونیوز، یک روز پیش از دادگاه، مصاحبه ای را با علی رضائیان، برادر جیسون رضائیان انجام داده است. علی رضائیان ساکن سن فرانسیسکو است.

یورونیوز: بخاطر حضورتان برای در میان گذاشتن نظراتتان سپاسگزارم. به دشواری می توان تجربه دلخراشی را که از سر می گذرانید تصور کرد. به ما بگویید که چگونه شما و خانواده تان این ده ماه را سپری کرده اید؟

علی رضائیان: زمان زیادی گذشته است. اتفاق باور نکردنی است. به گمانم هر یک از اعضای خانواده تجربه ای متفاوت را از سر گذرانده است. مادرم در استانبول زندگی می کند و دوستان و آشنایان بسیاری در سراسر جهان دارد که او را از طریق شبکه های اجتماعی دلگرمی می دهند. با اینهمه او نگران جیسون است. دو سال پیش، او همراه جیسون به مدت یکسال در ایران زندگی کرد. بنابراین او با فرهنگ آنجا آشناست و جیسون تا پیش از دستگیریش مشکل جدی نداشت. برخی اعضای خانواده در ایران زندگی می کنند. همسر جیسون که در ایران است، ۷۲ روز در بازداشت بود. ولی همواره از سوی بازجوهایش مورد تفتیش قرار می گیرد که کجا بوده، چرا از خانه بیرون رفته است و چیزهایی از این قبیل. اینهمه به دلیل اینکه بیرون زندان بوده متوقف نشده است. این قضیه زندگی مرا یکسره عوض کرده است.

یورونیوز: کی و چگونه از ماجرای دادگاه با خبر شدید؟

علی رضائیان: از حدود یک ماه پیش منتظر برگزاری دادگاه بودیم ولی خیلی مطمئن نبودیم. یک هفته پیش، وکیلمان به ما گفت که قاضی به او زنگ زده و تاریخ تقریبی را به او گفته. در نهایت، اواسط هفته گذشته تاریخ قطعی شده اعلام شد. چیزی که می توانم بگویم این است که جیسون تاریخ دادگاهش را از طریق روزنامه ها فهمیده، چون که او دسترسی به وکیل ندارد و ارتباط او دنیای بیرون قطع شده است. او شاید به تلویزیون نگاه انداخته و تاریخ برگزاری دادگاهش را از تلویزیون شنیده است. آنجا داستان اینگونه است.

یورونیوز: بگذارید در مورد نقش دولت ایالات متحده آمریکا در اینجا سخن بگوییم. دولت آقای اوباما بارها بر آزادی جیسون تاکید کرده است. نقش واشنگتن را در این ماجرا چگونه می بینید؟ آیا به درستی رفتار شده؟ آیا اقدامات انجام شده کافی بوده است؟ شما چه فکر می کنید؟

علی رضائیان: می دانید، من برادر جیسون هستم و هیچ اقدامی تا زمان آزادی جیسون کافی نیست. من واقعا اهل سیاست نیستم. ولی به گمانم ایران مواضعی را اتخاذ کرده که کار دولت آمریکا را برای مراوده در این مورد مشکل کرده است. این عمدی است. دولت آمریکا همیشه تلاش برای حمایت از جیسون داشته است. پرسش اینست که تا چه هنگام آنها قدرت کنترل اوضاع را در دست دارند. ایران سابقه بازداشت طولانی مدت افراد و اشخاص دارای تابعیت دوگانه را داشته است. ما تمام تلاشمان را کردیم که متوجه اوضاع شویم و دولت آمریکا نیز تمام تلاشش را کرده تا ما را در جریان اتفاقات بگذارد. به گمانم دولت آمریکا و ما با هم همکاری خوبی داشتیم.

یورونیوز: در پایان، آیا از این ماجرا باید درسی گرفت؟

علی رضائیان: به گمانم درسی که می شود از این ماجرا گرفت اینست که در دنیا جایی هست که قوانین وجود دارد، آنجا از قانون سخن به میان می آورند ولی قانون اعمال نمی شود. در آنجا کسی را برای شکستن قانونهای خودشان و یا شکستن قوانین بین المللی که خودشان پایش را امضا کرده اند مسئول نمی دانند. من با دهها تن از روزنامه نگارانی که از دیگر کشور ها به ایران سفر کرده اند صحبت کرده ام. هیچکدامشان به من نگفت: «اوه، من آنجا بودم و برایم مشکلی پیش نیامد.» هر کدام از آن روزنامه نگاران به دلیلی بازداشت یا مورد بازجویی قرار گرفته بودند. برخی از آنها برای چند ساعت کنار جاده بازجویی شده اند، یا چند روزی در یک هتل حبس شده اند و یا برخی دیگر هفته ای را در زندان گذرانده اند؛ تنها برای اینکه روزنامه نگار بوده اند و برای رفتن به آنجا مجوز داشته اند. آن ها کارشان را انجام می داده اند و دقیقا همان کاری را می کرده اند که بخاطرش اجازه سفر به ایران و به همان مکانهای مورد نظر را داشته اند. این درسی است که من از این ماجرا می گیرم.