حسگرهایی برای بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به پارکینسون

حسگرهایی برای بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به پارکینسون
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

طرح اروپایی موسوم به “ریمپارک” (rempark) در نظر دارد به بیماران پارکینسون کمک کند تا در مراحل مختلف بیماری از به دیگران کمتر نیاز داشته باشند و بیشتر

طرح اروپایی موسوم به “ریمپارک” (rempark) در نظر دارد به بیماران پارکینسون کمک کند تا در مراحل مختلف بیماری از به دیگران کمتر نیاز داشته باشند و بیشتر متکی به خود باشند.

پژوهشگران این طرح چارچوب سخت افزاری و نرم افزاری متشکل از یک حسگر کوچک، یک گوشی تلفن هوشمند و یک هدفون طراحی کرده اند. این چارچوب در یک آزمایشگاه الکترونیک در بارسلون طراحی و ساخته شده است.

حسگر، داده های مربوط به حرکات بیمار را ثبت و علائم را شناسایی می کند. وقتی بیمار دچار مشکل هماهنگی در اعضای بدنش می شود، محرک،ِ صوتی، بطور خودکار به او کمک می کند که درست راه برود و مسیر حرکتش را حفظ کند. این اطلاعات بطور همزمان به تلفن هوشمند پزشک فرستاده می شود تا داروهای بیمار را بر اساس آخرین تغیرات وضع بیمار تنظیم کند.

انجلس بایِس، نوروژیلیست از مرکز پزشکی “تکنن” (Teknon Medical Centre) در بارسلون اسپانیا می گوید: «این حسگر به ما می گوید که بیمار چند ساعت بدون مشکل حرکت می کند و چند ساعت مشکل دارد و در این مراحل مختلف بیماری حرکت او چگونه است. می توانیم دریابیم که آیا بیمار از بیحرکتی کامل رنج می برد یا نه و این اختلال چند بار در طول روز رخ می دهد. سرعت حرکت او را هم خواهیم فهمید.»

وی می افزاید: «سیستم بطورخودکار مشکل حرکتی بیمار را تشخیص می دهد و محرک ِسیگنالهای صوتی را فعال می کند تا بیمار بتواند بهتر راه برود.»

بزرگترین چالش، قراردادن مدارهای الکترونیک و الگوریتم های پیچیده درون حسگرهاست که خیلی کوچک هستند.

کارلوس پرز لوپز، مهندس الکترونیک از دانشگاه پلی تکنیک کاتالونیا و از محققان طرح “ریمپارک” می گوید: «درون حسگر، شتاب سنجی داریم که شتاب حرکت بیمار را اندازه می گیرد. مغناطیس سنج هم هست که مثل قطب نما عمل می کند و داده های مربوط به میدان مغناطیسی را ثبت می کند. ابزار ما یک ژیروسکوپ هم دارد که چگونگی حرکت بیمار را در سه محور فضایی ثبت می کند. این داده ها پس از ثبت با الگوریتم ریاضی آنالیز شد و در آخر می توانیم حرکت بیمار را طبقه بندی کنیم.»

بنابر اولین آزمایشها، این ابزار می تواند به بیمار کمک کند بیشتر روی پای خودش بایستد، مستقل عمل کند و کمتر به دیگران نیاز داشته باشد.

پائولا کوئیپسه در مرکز پزشکی تکنن پرستار است و می گوید خود بیماران هم برای بهبود این ابزار، توصیه هایی دارند. وی می افزاید:«بیشتر بیماران می گویند که ترجیح می دهند حسگرها کوچکتر باشند. بین زمانی که حسگر ها متوجه مشکلی می شوند و زمانی که محرک صوتی فرستاده می شود، فاصله ای حدود یک دقیقه است. بیماران می گویند که ترجیح می دهند به جای صدای مترونوم ریتمهایی دریافت کنند که موسیقیایی تر باشد.»

در حال حاضر، پژوهشگران رؤیای بلندپروازانه تری هم در سر دارند. آنها در نظر دارند با کمک این ابزار دُز (میزان) داروی بیماران را در زمان واقعی و بسته به نیازهای بدن آنها تنظیم کند .

جوآن کَبِستانی، مهندس مخابرات و استاد دانشگاه پلی تکنیک کاتالونیا، مسئول هماهنگ کننده پروژه اروپایی “ریمپارک” است. وی می گوید: «گام بعدی تبدیل این ابزار به ابزاری کامل پزشکی است، ابزاری که بتواند توان تشخیص پزشکان بالینی را افزایش دهد و در نهایت منجر به تعیین دُز بهتر برای دارو و بهبود وضعیت سلامتی بیمار شود. اما در اروپا ابزارهای پزشکی تابع مقررات و سختی هستند، لذا باید در این جهت بیشتر کار کنیم.»

www.rempark.eu

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

فناوری تازه تشخیص ذرات آلاینده هوا

ریزجلبک‌ها، تحولی بزرگ در صنعت تولید مکمل‌های غذایی

موزه مجازی از آثار هنر زیرزمینی کمونیسم در مجارستان