آگهیصنایع فضایی اروپا امسال پنجاهمین سالگرد فعالیت های خود در زمینه پیشرفت های علمی و ساخت موشک ها و ماهواره ها را جشن می گیرد. سرگذشت نیم قرن تلاش پر فراز و نشیب، از اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوائل دهه ۶۰، یعنی در گرماگرم جنگ سرد آغاز شد.
پنجاه سال قبل، جهان مسابقه برای دست یابی به فضا را آغاز کرد. ماهواره اسپوتنیک ۱ در اکتبر ۱۹۵۷، اولین سیگنال های خود را به زمین فرستاد. یوری گاگارین به مدار زمین رفت و این ها آغاز رقابت دائمی اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا بود.
جان کریگا، تاریخدان از موسسه فنآوری جورجیا در آمریکا: “جهان در وضعیتی فوق العاده خظرناک وشکننده بود. رقابت ابرقدرت ها در اوائل دهه ۶۰ به ویژه در ارتباط با بحران موشکی کوبا در بالاترین حد قرار داشت. در آن زمان من جوان بودم و مانند بسیاری از مردم فکر می کردم پایان جهان خواهد بود.”
در چنین فضای تنش آلودی دو فیزیکدان اروپایی یعنی “ادواردو آمالدی” ایتالیایی و “پیر اوژه” فرانسوی، مشتاقانه بر این باور بودند که موشک ها و ماهواره ها باید در راه علم به کار گرفته شوند و نه قدرت نمایی.
راجر موریس بونت، مدیر علمی سازمان فضایی اروپا: “کشورهای پایه گذار فعالیت های فضایی اروپا، کشورهایی بودند که ۲۰ سال قبل از آن در جنگی هولناک علیه یکدیگر قرار داشتند. انها گردهم آمدند و تصمیم گرفتند برای پرهیز از قرار گرفتن در فضای مناقشه و درگیری، زبان علم را بر فضای ارتباطی خود حاکم کنند.”
با رهبری آمالدی و اوژه، اروپا دو گام بزرگ برای تاسیس دو سازمان فضایی برداشت: یکی برای صنایع موشکی و دیگری برای پیشرفت علمی. در سال های بعد این دو سازمان در یک سازمان ادغام شدند و سازمان فضایی اروپا بوجود آمد. ماموریت های مختلف موشک های آریان، رصد کردن دنباله دار هالی با سفینه روباتیک گیوتو، فرود کاوشگر هویگنس بر سطح قمر تیتان با همکاری ناسا، از جمله موفقیت های بزرگ سازمان فضایی اروپاست. اکنون نیز حماسه فضایی پنجاه ساله اروپا، با فرستادن ماهواره ها و کاوشگرهای علمی به فضا ادامه دارد.
امروز کاوشگر رزتا، در صف مقدم این ماموریت های علمی است. در حال حاضر، این سفینه چهار میلیون کیلومتر دور از ستاره دنباله دار است اما به سرعت به آن نزدیک می شود.
پیش از این، تیم شکارگران دنباله دار، تجهیزات رزتا را گرم کرده اند و امروز “مت تیلور” و “فرد یانسن” در بخشی از سازمان فضایی اروپا در هلند مشغول طراحی ادامه ماموریت اند.
مت تیلور: “آنچه ما از نظر علمی انجام می دهیم، نگاه به آینده دور نیست، بلکه اینست که هنگام روبرو شدن با دنباله دار چه می خواهیم بکنیم. امسال همچنین بهترین نقطه ای که رزتا می تواند فرود بیاید را مشخص می کنیم.”
فرد یانسن: “آنچه اینجا مهیج است نحوه هدف گیری است که هنوز چیز زیادی در موردش نمی دانیم. بنابراین همه چیز را فراهم می کنیم که هوی و هوس ما در باره ستاره دنباله دار است. چیزی که ممکن است سرانجام اتلاف وقت باشد و به سرانجامی نرسد.”
مت تیلور: “من هنگام کار روی ماموریت قبلی یک خالکوبی داشتم و البته این بار نیز این خالکوبی را برای رزتا دارم.”
مت تیلور: “خطاب به رزتا می گویم: شما وظیفه خود را خوب انجام دادی
و از خواب زمستانی بیدار شدی. حالا نوبت انجام کاری برای دانش است.”
نگاه گسترده تر به فعالیت پنجاه ساله سازمان فضایی اروپا، در برنامه فضا.