آموزش کودکان از طریق کار رادیویی به نظر کمی عجیب می رسد، اما برخی از طرحهای آموزشی از این رسانه به عنوان ابزار اصلی استفاده می کنند. از طریق رادیویی نه تنها آزادی بیان افراد گسترش می یابد بلکه کار در رادیو مهارتهای افراد را نیز بالا می برد. در برنامه جهان دانش این هفته به این مقوله می پردازیم.
فناوریهای رسانه ای نقش زیادی در زندگی روزمره ما بازی می کنند. حال چگونه جوانان می توانند بهترین استفاده را از آن ببرند. چگونه می توان آنها را به استفاده از رادیو، تلویزیون و شبکه های اجتماعی برای آموزش ترقیب کرد.
یکی ازمشکلات عمده جوامع امروز نا برابریهای جنسیتی است. در سیرالئون، زنان هم چنان تلاش می کنند تا جایگاه خود را در جامعه مردسالار بیابند. آیا اما می توان دختران را به اندازه پسران برای قرار گرفتن در پشت میکروفن تشویق کرد؟ صبح شنبه است و در سیرالئون این جوانان آماده می شوند تا برنامه زنده رادیویی خود را بروی آنتن ببرند.
در جامعه ای که صدا و سیما توسط مردان قبضه شده اند، این دختران در ساخت یک برنامه رادیویی که در سراسر کشور پخش می شود شرکت می کنند تا شاید اینگونه سنتها را بشکنند.
یکی از دانش آموزان می گوید: “در این برنامه درباره چگونگی ثبت نام دانش آموزان در مدرسه راهنمایی کامابایی صحبت خواهیم کرد. دلیل اصلی انتخاب این مدرسه این است که پسران 60 درصد و دختران تنها 40 درصد از دانش آموزان این مدرسه را تشکیل می دهند. “
پروژه دختران برنامه ساز ابتکاری است از سوی برنامه غرب آفریقا که سه سال پیش راه اندازی شده است.
در این برنامه نه تنها آموزش دختران و پسران، بلکه نابرابریهای جنسیتی تبعیض و خشونت علیه زنان نیز از اولویتهای مهم طراحان هستند. دانش آموزان همچنین مهارتهای مصاحبه، روزنامه نگاری و مجری گری در رادیو را فرا می گیرند.
بعد ازپایان دوره آموزشی، دانشپژوهان به مدرسه هایشان اعزام می شوند تا در آنجا از نابرابریهای جنسیتی و روشهای مبارزه با آن برای دیگر دانش اموزان بگویند.
سامارا، دانش آموز: “پیش از پروژه نمی دانستم حتی چگونه می توان با کسی مصاحبه ای ترتیب داد. اما حالا می دانم چگونه متنی را تنظیم کنم و مصاحبه ام را پیش ببرم، در ضمن با حقوق خویش نیز آشنا شده ام. پیش از این هیچ نظری در اینباره نداشتم. نمیدانستم تبعیض چیست؟ معنی آنرا نمی دانستم اماحالا از آن آگاهی کامل دارم. “ این برنامه به دختران نوجوان کمک می کند تا صدای خود و دیگر همنسلانشان باشند تا از مشکلاتشان سخن بگویند، مشکلاتی که خود آنها در جامعه با آن مواجه اند چرا که عامه مردم از این مشکلات غافلند و از این طریق تمامی مخاطبان رادیو با مشکلات دختران در این کشور آشنا می شوند و دختران هم به عنوان بخشی از این جامعه می توانند گامی را در بهتر کردن جامعه خود بردارند.
اما تنها دختران نیستند که در این برنامه شرکت می کنند، 25 درصد از کارآموزان پسر هستند.
نابرابریهای جنسیتی ناعادلانه است، مرد یا زن همه یکسان هستیم و از حقوق یکسانی برخورداریم، من به عنوان یک مرد می توانم از این مشکلات پرده بردارم.
این طرح کمک می کند تا دانش آموزان سیرالئونی از پیش داوریهای جامعه نسبت به نقش زنان بکاهند و آگاهی های خود و هزاران مخاطب برنامه را در این زمینه بالا ببرند. در بازگشت به فریتاون، پایتخت سیرالئون شهروندان با ماهم نظر هستند. ا
یکی از ساکنان پایتخت می گوید: “این برنامه مفیدی برای تمامی شنوندگان رادیو ماریا است. چرا که این برنامه آموزشی نه تنها توسط دختران نوجوان اداره می شود بلکه مسایل زیادی را به نسلهای جوانتر نیز می آموزد.”
این طرح در سیرالئون، غنا، لیبریا و توگو اجرا می شود. تا امروز دیده ایم که رسانه ها تنها به عنوان ابزار آموزشی مورد استفاده قرار می گیرند، حال ببینیم رسانه چطور متدهای تربیتی را تغییر می دهند. منع تعلیم و تربیت نام مستندی است که نظام آموزشی را زیر سوال می برد. ببینیم دانش آموزان چه نظری درباره این مستند دارند.
سیستم آموزشی و تربیتی ما به کجا می رود؟ در آرژانتین فیلمی درباره این موضوع بحث بر سر نظام آموزشی در جامعه را داغ کرده است. تحریم تعلیم و تربیت فیلمی است از خرمن دیون.
نزدیک به 5 میلیون نفر در سراسر جهان این فیلم را دیده اند.
سازنده این فیلم ساخته اش را برای دانش آموزان مدرسه ای در بوینس آیرس به نمایش در می آورد. دبیرستانی کاملا سنتی، یکی از موفقترین دبیرستانهای پایتخت ، سپس دانش آموزان درباره فیلم با دبیرشان گفتگو می کنند. سازنده فیلم می گوید: “مساله ای که در فیلم و نوشته های بسیاری از نویسندگان مطرح است، اجتناب ازایجاد مسایلی است که باعث کمبود انگیزه یادگیری در میان دانش اموزان دوره ای ابتدایی یا کودکان 5 یا 6 ساله می شود.”
روشی که مدرسه در حالت سنتی خود مطرح است، نوع چینش میز وصندلی ها، سنت ورود معلم به کلاس همه اینها موارد مورد بحث ماست…..
یکی از معلمان مدرسه نیز می گوید:
“اکثر دانش آموزان وقتی دوران مدرسه را تمام می کنند چیزهای زیادی یاد نمی گیرند، مثلا من دور راهنمایی هیچ نیاموختم جز ادبیات، مساله اینست که آیا مدرسه توانسته است به یک دانش آموز مسایل زیادی را بیاموزد….”
این فیلم به همت 700 تن از مشترکان اینترنتی ساخته شده است. این مستند خاص واکنشها و انتقادات زیاد و همچنین بحث و جدلهای سازنده ای را درپی داشته است.
سازنده فیلم می گوید: “این فیلم الهام زیادی از دوران تحصیلی خودم دارد، از مدرسه ابتدایی تا بعد ، این آموزشها تاثیر زیادی در زندگی خودم و همراهانم داشته است. سیستم آموزشی که به وضوح عدم هماهنگی بین درسها و واقعیت های زندگی در آن مشهود است. پذیرش
تغییر سیستم و نظامهای آموزشی کنونی برای بسیاری از مردم غیر قابل تصور است، به نظرم این یک معضل اساسی است و دلیل تولید این فیلم همین است. بسیاری حتی مفهوم این قضیه را درک نکرده اند یا نمی توانند نظامهای دیگری را تصور کنند. “
این فیلم حق کپی رایت ندارد و هدف اصلی آن ترویج بحث و گفتگو درباره سیستم آموزشی کنونی است.
آیا عکاسی می تواند آمار قتل و کشتار در ونزوئلا را پایین بیاورد.
آیا آموزش عکاسی به جوانان کمک می کند تا از خشونت پرهیز کنند؟
برخی معتقدند که این شدنی است. چرایی آنرا دراین گزارش ببینید.
جنیفر می خواهد عکاس بزرگی بشود. او تنها 15 سال دارد و در یکی از خطرناک ترین محله های کاراکاس زندگی می کند.
خشونت و قتل هر روز در همین همسایگی بروز می کند. نزاعهای خیابانی بین قاچاقچیان مواد مخدر و مجرمان بخشی از زندگی روزمره مردم این منطقه است.
اما شاید عکاسی راهی باشد تا واقعیتی تلخ را متحول کند. برنامه آموزشی آنکلا قصد این کار را دارد. آنکلا بنیادی است که در سال 2005 توسط گروهی از عکاسان حرفه ای به همین منظور پایه ریزی شده است. این گروه برای پیشبرد اهدافشان بلاگی را طراحی کرده اند.
نوآموز: “در کلاسهای عکاسی شرکت کرده ام چون می خواهم عکاسی و کار با دوربین را یاد بگیرم. یاد گرفته ام تا تجربیاتم را با دیگران به اشتراک بگذارم، با دیگران ملاقات کنم و نشان دهم که تنها جرم و جنایت سخن مردم این منطقه نیست. “ یکی از عکاسان می گوید: “کودکان از طریق عکاسی می توانند دنیایشان را تصویر کنند، می توانند از واقعیت ها عکس بگیرند و آنرا تشریح کنند، آنها با عکس راحتتر می توانند فکرهایشان را بیان کنند.” سطلهای آشغال یکی از مهمترین سوژه های عکاسی جنیفر هستند. نظافت شهری یکی از معضلات اصلی ال گواراتارو، محل زندگی جنیفر است.
جنیفر می گوید: “عکاسی و تشریح تصاویر ساکنان محله را نسبت به آنچه بر ما می رود آگاه می کند و به خیلیها تلنگری می زند تا مانع پیشرفت معضلات این چنینی باشند. “
آلوارو هرناندز، عکاس: “اهمیت این برنامه در آنست که به ما می گوید در کجا قرار گرفته ایم و باعث تحریک افکار عمومی می شود. از طریق این برنامه می توان روی حقوق شهروندان تمرکز بیشتری کرد. آنها بلاگی را درست کرده اند که حالا به یکی از مهمترین فضاهای گفتگوی مجازی شهروندان تبدیل شده است. “
ساکنان این محله از این برنامه خشنود هستند. بسیاری در آن شرکت دارند در میان آنها نوآموزی 8 ساله قرار داشت که در جریان خشونتهای خیابانی جانش را از دست داد.