رسانه های اجتماعی در کلاس درس

رسانه های اجتماعی در کلاس درس
نگارش از Euronews
هم‌رسانی این مطلبنظرها
هم‌رسانی این مطلبClose Button

در برخی کشورها رسانه های اجتماعی وسیله ای برای تغییرلت سیاسی و اجتماعی و نیز آموزشی است. این شبکه، مردم را از سراسر جهان بهم مرتبط کرده و مانع زمان و مکان را از میان بر می دارد. اماآموزشگاهها از آن چه فایده ای می برند؟

در شهر “ساسکاتون” در مرکز کانادا، دانش آموزان یک مدرسه به مسافرت می روند…به برزیل… از طریق اینترنت.

دانش آموزان با استفاده از اینترنت با کلاسهای درس در برزیل، بریتانیا و آفریقای جنوبی در تماسند. آنها در کارهای کلاس با هم همکاری می کنند و با فیس بوک و ایمیل و ویدئو مطالبی را که می خواهند با هم در میان می گذارند.

این کودکان حتی برای کار خانه با بلاگ معلمشان مرتبطند. معلمشان می گوید:

“ملاقات الکترونیکی با آموزگاران وکودکان کشوری که می خواهید در مورد آن یاد بگیرید، این کار را پر معنی تر می کند و نکاتی به کودک یاد می دهد که در کتابها یافت نمی شود.”

بیشتر کودکان از این رسانه برای بازی استفاده می کردند اما حالا به قابلیت آن بعنوان یک وسیله آموزشی پی برده اند. یکی از کودکان می گوید:

“در کتابهای جغرافی در مورد مساحت، آب و هوا و دیگر چیزها می خوانید، اما وقتی در مورد آن کشور با خود مردم آن صحبت می کنید مطالب و حقایق را بطور کامل درک می کنید”.

دانش آموزان، همچنین، در باره مسائل جهانی از جمله نژادپرستی و محیط زیست ویدئو می سازند .

در سال گذشته از معلمین این مدرسه برای ابتکارشان در استفاده اینترنتی برای آموزش، در فوروم جهانی آموزش در آفریقای جنوبی قدردانی شد.

گفتگو با یک کارشناس آلات دیجیتالی

در حالیکه رسانه های اجتماعی می تواند آموزگاران را به هم نزدیک کند، اما به دلیل آنکه در میان آنها در مورد نحوه استفاده از اینترنت اختلاف وجود دارد، این می تواند موجب دوری آنها هم بشود. با کارشناس آلات دیجیتال، جان داویت صحبت کرده و از او می پرسیم توصیه اش در مورد نحوه استفاده از تماسهای اینترنتی چیست. جان داویت می گوید: “سئوال عمده این است که آیا ما می خواهیم در این دنیا زندگی کنیم یا دراین دنیا.{دراشاره به آی فون یا ارتباط اینترنتی}. تنها پاسخی که می توانم بدهم این است که می خواهیم با اعتماد به نفس در هردوی این دو جهان باشیم. البته نمی خواهیم خودمان را برده یک آلت دیجیتالی کنیم که به برق وصل میشود…می خواهیم وقتی چیزی نمی دانیم، کسی را کنارمان داشته باشیم. بهترین چیز در مورد ارتباط دیجیتالی قابلیت برقرار کردن ارتباط از طریق آن با دیگران در آنسوی جهان است.”

یورونیوز: فیس بوک و شبکه های نظیر به آن دیوارهای کلاسها را فرو می ریزند، اما آیاورود به دنیای ارتباطهای اینترنتی برایشان خطرناک نیست؟”

جان داویت: “بنظر من چرا. این مسئولیت معلمها را برای آنکه این خطر ها را بشناسند بیشتر می کند. من خودم به این شبکه های معاشرتی علاقه چندانی ندارم. فکر می کنم بعضی چیز های که با این ساختار ها می آیند، بسیار خطرناکند. برای مثال، اگر عکستان را از طریق اینترنت برای کسی بفرستید، عکس قانونا متعلق به شرکت اینترنتی می شود. باید در استفاده از اینترنت آگاهی بیشتری بخرج دهیم.”

آموزشهای دیجیتالی در آلمان

استفاده از رسانه های اینترنتی، همچنین، می تواند وفت گیربوده ، زندگی خصوصی شاگرد را درمعرض اطلاع عموم گذاشته و در عین حال او را در انزوا قرار دهد. آیا آموزگاران می توانند شاگردانشان را از خوبی و بدی اینترنت مطلع کنند؟ ببینیم در آموزشگاه “استاینر” آلمان چه می گذرد….

آموزشگاه“استاینر” در دوسلدورف از طریق وب سایت خود وارد اینترنت، فیس بوک وتوییتر می شود. همه چیز زیر نظارت معلم انجام می شود. آموزگاران و کودکان از خطرات اینترنتی به خوبی آگاهند. یکی از دانش آموزان می گوید:

“بیست سال پیش پلیس مخفی المان شرقی جزئیات زندگی مردم را می دانست…حالا همه خود داوطلبانه با ورود به اینترنت بدون آنکه بدانند این اطلاعات را در اختیار قرار می دهند.. فیس بوک و پلیس مخفی یکی هستند.

آموزگارشان می گوید:

“بنظر من ساده لوحانه است اگر فکر کنیم دولتها و نهاد های مالی به این اطلاعات یا آنچه می نویسیم علاقه ای ندارند. فیس بوک مثل جدا کردن صفحه ای از کتابچه خاطراتتان با نکات بسیار خصوصی، و گذاشتن آن در یک محل خیلی عمومی مثل ایستگاه قطار است که همه آنرا ببینند. بچه ها متوجه این نکته نیستند…. فکر می کنند در فضای امن و خصوصی حرف می زنند”.

با اشاعه معاشرتهای اینترنتی، آموزگاران متوجه شده اند که ارتباطهای اینترنتی همچنین وقت بسیاری گرفته و تماسهای بشری را بسیار سطحی کرده است.

آموزگاران ضمن توجه به این نکات منفی، باید اثرات مثبت آموزشهای اینترنتی را هم مد نظر قرار دهند…از جمله تبادل نظر های سریع در سطح جهانی. یکی از آموزگاران این آموزشگاه می گوید:

“برای همه نهاد ها بویژه مدارس لازم است که ارتباط از طریق شبکه های اینترنتی

تشویق شود، اما آموزگاران باید تماسهای واقعی را از غیر واقعی تشخیص داده و شاگردانشان را از آن مطلع کنند. کودکان ضمن استفاده از جنبه های خوب آموزشی اینترنت، باید از خطرات آن هم آگاه شوند و بدانند با آن چطور کار کنند.”

این شبکه های اطلاعاتی، همچنین، برای شاگردان سابق هم مهم است. بسیاری از شاگردان آموزشگاهها به دیگر نقاط جهان می روند اما می توانند از طریق اینترنت و قیس بوک تجربیاتشان را با همشاگردیهای سابقشان شریک شوند.

هم‌رسانی این مطلبنظرها

مطالب مرتبط

طرح دولت کانادا برای محدود کردن صدور ویزای دانشجویی و اجازه کار؛ چه کسانی تحت تاثیر قرار می‌گیرند؟

تغییر مقررات پذیرش دانشجو در کانادا؛ حداقل مخارج زندگی حدود ۲۱ هزار دلار ارزیابی شد

سال تحصیلی افغانستان بدون حضور بیش از یک میلیون دختر آغاز شد