کومی نایدو، مدیر اجرایی سازمان صلح سبز است. او دارای دکترای علوم سیاسی است و سال هایی را به فعالیت علیه تبعیض نژادی پرداخته است.
در برنامه این هفته گفتگویی داریم با کومی نایدو درباره چشم انداز نتایج اجلاس کانکون و استراتژی پیشنهادی صلح سبز برای جلب توجه و تصمیمات موثر بین المللی در زمینه تغییر آب و هوا.
یورونیوز: همه می دانند که در کنفرانس امسال در کانکون، امکان دست یابی به یک توافق الزام آور در مورد آب و هوا وجود ندارد. آیا احساس فوریتی که در این مورد در اجلاس کپنهاگ مطرح بود، اکنون دیگر سپری شده است؟
کومی نایدو: آن احساس فوریت همچنان برای بخش وسیعی از جامعه بین الملل وجود دارد. اما متاسفانه این فوریت، بازتابی در رهبران سیاسی ندارد.
اگر فقط امسال یعنی 2010 را درنظر بگیریم و نگاهی به وضع کره زمین بیاندازیم، باید زنگ بیدارباشی برای سیاستمداران ما باشد تا آینده فرزندان ما و نسل های پس از آن به خطر نیفتد.
یورونیوز: در پایان کنفرانس کپنهاگ، و پس از آماده شدن 8 پیش نویس،
سرانجام مسئله به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و ون جیابو نخست وزیر چین
ارجاع شد تا به یک توافق سیاسی برسند. اما آنها توافق نکردند.
سرانجام مسئله به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و ون جیابو نخست وزیر چین
ارجاع شد تا به یک توافق سیاسی برسند. اما آنها توافق نکردند.
کومی نایدو: برای چین و ایالات متحده نیز بسیار ضروری است که مسئولیت خودشان را تشخیص بدهند و بدانند که گفتگوی آنها با یکدیگر بسیار مهم است. اما در عین حال می خواهم تاکید کنم که دولت آمریکا نمیتواند در این زمینه همچنان خود را پشت چبن پنهان کنند.زیرا اگر ما نگاهی به آنچه در چین می گذرد بیاندازیم، می بینیم که آنها گام های مهمی برداشته اند که باید به حساب آید. اما وقتی ایالات متحده به اجلاس کپنهاگ آمد، فقط پیشنهاد کاهش 3 درصد از گازهای گلخانه ای را تا سال 2020 داد.
یورونیوز: در مقایسه با پیشنهادات سال 1990 در کیوتو!
کومی نایدو: بله، من فکر می کنم که آنچه ما به آن نیاز داریم، تشویق آمریکا، چین و دیگر کشورها به تشخیص این نکته است که حل معضل آب و هوا به نفع همه آنهاست.
یورونیوز: وقتی شما از “ترغیب دولت آمریکا” سخن می گویید، مشخصا چه اقداماتی را در نظر دارید؟
کومی نایدو: پرسش خوبی است. کارهایی هست که ما باید انجام دهیم تا بتوانیم تحرکی را در این زمینه در آمریکا ایجاد کنیم.
در ابتدا ما باید بر درخواست هایمان از نهادهای مختلف جامعه مدنی مانند رهبران اتحادیه های صنفی، رهبران مذهبی و رهبران سازمان های غیر انتفاعی تاکید کنیم.
نکته جالب این است که در آمریکا در سازمان اطلاعات مرکزی (سی آی ای) و در وزارت دفاع (پنتاگون) هستند کسانی که واقعا به مسئله تغییر آب و هوا توجه دارند. آنها می گویند که در آینده بزرگترین تهدید برای صلح و امنیت جهانی، آسیب های ناشی از تغییر آب و هوا خواهد بود.
به این ترتیب، مجموعه ای از ابتکارات است که می تواند تحرک لازم در این زمینه را ایجاد کند. البته این کاری سختی است. این یک چالش واقعی است، ولی قابل انجام است.
آنچه که ما در آمریکا با آن مخالفیم، شرکت های رسانه هائی هستند که در تبانی با صنایع متکی بر سوخت های فسیلی کار می کنند. این صنایع حاضرند برای آلوده و منحرف کردن بحث ها و افکار عمومی توسط این رسانه ها، ده ها میلیون دلار خرج کنند.
یورونیوز: شما می توانید از پس این رسانه ها بربیایید؟
کومی نایدو: بله
یورونیوز: یعنی می توانید تاثیر آنها را خنثی کنید؟
کومی نایدو: ما داریم برای خنثی کردن تاثیر آنها تلاش می کنیم. تلاش می کنیم تا در این کار موفق شویم.
ما در این زمینه چاره دیگری به جز تلاش جدی بروی تغییر افکار عمومی آمریکا نداریم
یورونیوز: آیا این یکی از اولویت های شماست؟ منظورم طرح راهبردی و استراتژیک شماست؟
کومی نایدو: دفتر ما در آمریکا، سال آینده مبارزه تازه ای را شروع خواهد کرد. یعنی ما در حال حاضر کارزار سنگینی را علیه استفاده از ذغال سنگ آغاز کرده ایم، ولی سال آینده به ترویج آنچه انقلاب انرژی می نامیم، خواهیم پرداخت.ی
ورونیوز: من مایلم تصاویری را به شما نشان دهم. تصاویری نمادین از فعالیت های سازمان صلح سبز در گذشته. در دوران مبارزه با جابجایی ضایعات هسته ای.
این ها بسیار تماشایی هستند و پیام مهمی دارند. آیا این تصاویر می توانند همچنان بیانگر فلسفه و باورهای صلح سبز باشند؟
فعالیت های سازمان صلح سبز در گذشته. در دوران مبارزه با جابجایی ضایعات هسته ای.
این ها بسیار تماشایی هستند و پیام مهمی دارند. آیا این تصاویر می توانند همچنان بیانگر فلسفه و باورهای صلح سبز باشند؟
کومی نایدو: این تصاویر بیانگر بخشی از آن موقعیتی است که اکنون صلح سبز در آستانه 40 امین سال تاسیسش در آن قرار دارد، اما آنچه در مورد صلح سبز ناشناخته است، ابعاد مختلف فعالیت های این سازمان است که ممکن است به آن زیبایی که نشان داده می شود، نباشد.
ما وقت زیادی را صرف کار با دولت ها و شرکت ها برای رسیدن به راه حل مسائل می کنیم. یکسال پیش، زمانی که من به صلح سبز آمدم، تصورم این بود که ما نیاز به انجام دو کار متفاوت داریم. یعنی از یک طرف مقاومت دربرابر تخریب محیط زیست را افزایش و از طرف دیگرگفتگو راگسترش دهیم.
متاسفانه، نوع تصاویری که رسانه ها ارائه می دهند، تنها تصاویر مهیجی است که نمایانگر تمام آنچه ما در پشت صحنه انجام می دهیم نیست.
ژانویه امسال، وقتی من به داووس یعنی گردهم آیی جهانی اقتصاد رفتم، متعجب شدم که چه تعداد از مدیران عامل شرکت ها واقعا مایل بودند با من دیدار داشته باشند. یکی از مدیران این شرکتها بطور خصوصی به من گفت: بعضی از ما واقعا امیدواریم که با شما بر سر یک میز بنشینیم، ولی ما در لیست شما نیستیم.
یورونیوز: آیا این علامت اینست که که آنها هنوز قدرت سازمان صلح سبز را حس می کنند و مثلا میخواهند آنرا بایکوت کنند؟
کومی نایدو: یک مثال برای شما می زنم. امسال ما یک تبلیغات اینترنتی برای مهار آنها راه انداختیم، چون آنها اقدام به برداشت روغن نخل از جنگل های استوائی تخریب شده دراندونزی کردند. ما واقعا موفق شدیم که آنها را مغلوب کنیم و خرید روغن نخل از مناطق مذکوررا متوقف سازیم.
بدیهی است که در این گونه موارد، شرکت هایی که صاحب نام و شهرت هستند، به دلیل اینکه محصولات خود را مستقیما عرضه می کنند، آسیب پذیرتر هستند.
یورونیوز: و این قدرت صلح سبز را نشان می دهد.
کومی نایدو: در اینجا مهم است که بدانیم که برخی از بزرگترین تخریب گران محیط زیست و موثر در تغییر دمای زمین، شرکت ها هستند. مانند شرکت صنایع “کخ” در آمریکا. یا شرکت “کارگیل” که یک شرکت عظیم تولید مواد غذایی است و یکی از بزرگترین تخریب گران جنگل های آمازون برای تهیه سویا و محصولات جانبی آن بود. ولی این شرکت ها به دلیل اینکه محصولاتشان را مستقیما عرضه نمی کنند، ایجاد تغییر در آنها به مراتب مشکل تر است.ی
ورونیوز: اگر من شما را ژنرال نایدو بنامم، به خاطر این همه…! شما مانند فرمانده یک ارتش هستید…البته ارتشی صلح جو… و اگر به شما ارتش بزرگتری داده شود، آن را به کجا خواهید فرستاد؟
کومی نایدو: باید بگویم که ارائه تصویر نظامی از صلح سبز، چندان خوش آیند نیست. ما حتی زمانی که از حمایت کامل برخورداریم و دست به اقدامات جسورانه می زنیم، در مقابل پلیس مقاومت نمی کنیم. ما فعالیت هایمان را همواره با الگوهای صلح آمیز پیش می بریم.
اجازه بدهید بگویم که شیوه مبارزه ای که تا کنون جهان را به سوی وضعیتی مطلوب تر پیش برده، نافرمانی مدنی است. این از نظر تاریخی بسیار پر معناست. اگر شما به اکثر مبارزاتی که بشریت با آن روبرو بوده توجه کنید مانند مبارزه با برده داری، استعمار، تبعیض نژادی، حق رای زنان، جنبش حقوق مدنی مارتین لوترکینگ در آمریکا و مانند آنها، می بینید که همه این جنبش ها تنها زمانی پیشرفت کرده اند که که مردان و زنانی نجیب گفتند: بس است، کافی است و نه بیشتر.
جنبش صلح سبز به میزان زیادی متاثر ازمیراث ماهاتما گاندی و مارتین لوترکینگ و نظایر آنست. بویژه در کاربرد مفاهیمی چون نافرمانی مدنی صلح آمیز، که می تواند ترغیب کننده اقدامات جدی و محکم باشد.
ولی در پایان روز ما همچنین باید به این فکر کنیم که فعالیت هایمان چگونه می تواند شرکت کنندگان بیشتری را به خود جلب کند. برای نمونه، چگونه به جایی برسیم که بتوانیم ده هزار نفر را برای تشکیل یک زنجیره انسانی به دور یک کارخانه تولید انرژی از ذغال سنگ، بسیج کنیم.
ما نمی توانیم اصول و واقعیت های علمی را تغییر دهیم، بلکه ما باید در سیاست ها تجدید نظر کنیم. ما باید این مسئله را درک کنیم که اگر قادر به تغییر سیاست های کنونی آب و هوا را نیستیم، ولی می توانیم با بسیج گروه های وسیع تری از مردم، این پیام را برسانیم که اگر شما نمی توانید سیاست ها را تغییر دهید، چاره ای نداریم جز آنکه سیاستمداران را تغییر دهیم. و این پیام آنها را برای اقدامات بزرگ، ترغیب خواهد کرد.
یورونیوز: کومی نایدو، بسیار متشکریم